Emosyong nadala buhat sa tweet ng iba

  Minsan pala nakakadala din ng emosyon ung pageemote ng iba. Tipong naaasar ka. Nakakarelate ka. Nalulungkot ka. Nasisiyahan ka. Naaawa ka. Nababaliw ka.

Sino may sabing walang kabuluhan ang social networking sites tulad ng facebook at twitter? Dehins kaya!

There's really this GUY (Teka. Teka. GUY nga kaya?) na kung makapag-emote, mura, at kung anu-ano pang kaCHEAPAN na ginagawa sa twitter niya. Napansin ko lang siya. (Well, may twitter ako pero nakalimutan ko ung password. Kaya heto tamang nakikigamit ng twitter ng may twitter) 

Pano ba naman hindi mapapansin? Eh flooded ang twitter nung friend ko ng tweets niya. At ang point dito, ngayon ko narealize yung sinasabi ni Mr. Casaljay na nakakairitang pageemote. Nag-eemote siya sa isang bagay na hindi NA karapat-dapat i-emote.

This guy just went to a total break-up after two chances. Mga last months na nung last year. (Hindi ko alam ung date. Hindi ako ganun kachismoso. Pero ang totoo nakalimutan ko lang.XD ) Then, kagabi he started posting these Puchang tweets na nakakairita. Sige Papatulan ko. Wala na naman akong magawa eh.

"Masokista din ako eh. Tiningnan ko pa talaga hanggang makasakay ng jeep Ewan ko pero parang okay nako."

-The-Man-Who-Must-Not-Be-Named

Wala namang mali dito eh. He just watched her EX ride on the jeepney with EX's new. Well, lampas na naman sila sa "three-month rule" kung naniniwala ka dun. Kaya pwedeng pwede na. Hindi mali yung EX.  So, sabi niya... "Ewan ko pero parang okay nako." Okay na naman pala. Akala ko.

Tapos...

"Yung kitang kita mo na talagang sinasampal sa mukha mong oo magkasama kami bakit aangal? Grabe. Priceless."

-Siya-Ulit

Ayun. Dumali na naman.Akala ko ba Okay na? Ang gulo talaga nito. Parang babae mag-isip. Bilis magchange ng thoughts. Sa akin lang, pucha pare, ikaw yung tumingin. Hindi nila kasalanan yun. Minsan kasi... maniwala ka dito. Isa to sa dose-dosenang motto nagpapatakbo sa buhay ko. Ito.

"Wag mo na tingnan yung mga bagay na alam mong masasaktan ka. Kung sinasadyang ipakita, libre pumikit."

KUHA MO?! GEH

"I gave all that I have so don't bother to ask why you still means that much."

-Siya-Ulit

Kung nakamove-on na siya and you're stuck in the past dahil sasabihin mong wala ng natira sayo pero aminado kang binigay mo kasi lahat, BALIW ka.! Adik ka ba? Sa isang tao, literal man o hindi, may natitira lagi. Kahit sabihin mong binigay mo lahat. You can still do more than that. 

Pero sige sakyan natin. You gave it all and now, sinisisi mo siya kung bakit ganun pa din siya kahalaga sayo. It just shows na sinusumbat mo na lahat sa kanya ngayon. Pinaparamdam mo na ma-GUILTY siya na iniwan ka niya. You're forcing her to come back to you smiling but then it just goes the other way around. You're even showing her na sana nung una pa lang hindi ko na tinanggap, inappreciate lahat kung sa huli magiging panumbat din naman. Bro, all boys experienced and will experience that.

Yung feeling na sa huli gusto mo ipamukha sa kanya na nasayang lahat ng time, effort, sacrfices, LOVE na ibinigay mo. Na sa huli, it all doesn't matter pero PALAWAKIN MO NAMAN YUNG UTAK MO. In the first place, tayo yung nagoffer. In the second place, it's our own idea. In the third place, It's our decision. So sinong sisisihin dapat? Eh sino pa... SARILI NATIN BRO. :)

"Nung ako nga. Ako na mismong lumapit sa kanya at iniyak ko lahat lhat."

Eh, ikaw yung lalaki, pare. Malamang ikaw yung lalapit. Hindi ka pinaiyak. Kusa kang umiyak. Gets mo ba? :)

"Masyado kasi akong umasa sa pangakong binigay niya. 2ndchance na kasi yun. Akala ko okay na. Yun pala. Wala din."

Promises are meant to be broken. Sa oras na nakinig mo yung promise, yun din dapat yung oras na inihanda mo yung sarili mo na someday masisira yun. Kung mawasak. Eh di ready ka na. Kung hindi, Mas okay! :) 

Yung 2nd chances kasi dapat pinagiisipan muna. Yung 2nd chances dumadating yan. Hindi ipinipilit. Mahirap kaya pilitin ang isang eroplanong maglanding sa airport na kawawasak pa lang.. Kita mo yung moral? 

Ganito na lang... 

Kung tingin mo siya yung masama, Isipin mo na lang na ang dami mong natutunan sa kanya na pwede mo ng iapply sa iba. Yung mga dahilan kung bakit nag-aaway kayo dati hindi mo na gagawin sa next mo kasi alam mo na pwedeng ikasira niyo. Di ba? Tsaka masaya makipag-ayos. Mahirap ang may poot sa puso. Mabigat.Masalimuot. Kaya alisin mo na yan. Bago mahuli ang lahat. Bago maging abo si LeBron. XD

Ge.

MALAPIT NA BA MAGUNAW ANG MUNDO?

Malapit na daw magunaw ang mundo. Siguro nga. Malapit na ang dulo ng akala nati’y walang hanggan. Malapit na ang tuldok ng napakahabang kathang binuo ng mga puso natin. Isang mundong hindi karapat-dapat tibagin subalit kailangan. Mundong binuo ng mga maliliit pa nating mundo. Parang isang malaking pusong binuo ng mga puso nating pinagtagpi-tagpi. Mahigit-kumulang 3 buwan na lamang. Pero tila ayoko pang bumitaw sa isang mahigpit na pagkakahawak. Alam ko ikaw din.

Naramdaman ko na naman na hindi ako nag-iisa. Ang simpleng gago na dati’y iyaking matabang bata ay nakahanap na ng masisilungan sa bawat panahong papatak ang ulan. Nakakita na ng panyong papahid sa bawat luhang iniiwasang pumatak at sa sipong hindi mapigil sa pagtulo. “Sa piling ng mga BALIW ngunit BALIW MAN ay may PUSO”

Ang sarap balikan ng mga panahong nasa unahan sina John Mark, at Nikko. Tuwang-tuwa ang bawat isang nanunuod sa patalbugan ng dalawa na tila hindi nakikita ang mga tao sa kanilang paligid. Sayaw.Kanta.Singit Yung Isa. Tawa yung iba. “HAHAHA” nakinig ko na naman ang tawa ni incez. Ang tawa na hindi pumalpak magpangiti sa akin sa tuwing nakikinig ko. Sa pagbaling ng ulo ay ang masayang kalokohan ng DRC ang tumambad sa akin. Bulung-bulungan. Chikahan. Hindi ko malaman kung anong iniisip nila pero pagnagbulungan sila at malapit ako, para bang pakiramdam ko ako yung pinaguusapan.

Nag-uli ako ng DOST 2. DOST na luma pero patuloy na nagiging bago at sariwa sa mga puso namin. Isang maliit na kwarto subalit isang malaking tahanan na pinatibay ng maraming haligi at pundasyon. Mukhang magigiba pero patuloy na nakatayo. Bricks, bato. Gawa daw diyan ang DOST pero sa loob ng bawat bato ay luhang pinatulo, pawis na ikinayat, ngiting ninamnam at tawang itinanim ng bawat isang taong nanahan sa lugar na ito.

Sa isang sulok ay ang tahimik na pagbabasa ng libro ni Ate Joyce at Brigette. Paglalaro sa cellphone nina Jazz at Adrian at pagrerebyu sa math ni Jueann. ABJ3. Parang lapis na binali ng kauntian ng panahon pero tinasahan at gumawa ng mas magandang samahan. Ngayong kumpleto at magkakasama na sila sa isang tahanan. Alam kong patuloy na mapapatulis ang lapis na susulat sa puso ng bawat isa sa kanila. Mapahi man ay may marka.

Binabanas ako. Lumalala na ang global warming. Magugunaw na nga yata ang mundo.  Paglabas ko ng silid ay naaninag ng mata ang masarap na kwentuhan ng 1-2-3-4-5-6-7 na kay tagal kong hinintay ang opisyal na pangalan ng kanilang grupo. VASE to CHUGS CHUGS to 1-2-3-4-5-6-7. Sina Angie, Mariz, Julie, Shaina, Vivien, Paui, Euan na laging kasama sa malalakas na trip. Silang pito na tila may sariling mundo. Silang magaganda na ay nagpapaganda pa. Normal ba talaga yun sa isip dalaga? Mababaw man ang kasiyahan masaya naman ang puso. Baliw man ay laman.

*Click* *Click* *Click* Nakakasilaw ang flash. Sa pagpanaw ng maliwanag na ilaw na tila bumubulag sa aking mga mata ay ang paglitaw unti-unti ng imahe ng 5 malaanghel sa iba’t ibang paraan. Ang JARAKENA na bahagya mang nabawasan ay unti-unti din namang dinadagdagan ng tadhana. Tadhanang hindi ko alam kung nananadya na masaktan ang mga puso? Sina Jana, Radylene, Nina na naiwan ng isa sa isang hindi inaasahang pagkakataon ay natutong sumabay sa alon ng buhay kasama ng mga bagong taong tinawag na kaibigan sa katauhan nina Czam at Nene. Silang lima na pinagsama ng biglaan. Hindi inaasahan. Hindi inaakala. Kusang dumadating ang mga dahilan ng pagsaya ng puso. :)

            “Naruto.Sket Dance. One piece!” Ayan. Narinig ko na naman ang ilan sa pinakanakakaOP na mga topic. Konti lang kasi ang alam ko sa anime. Kung hindi dragonball, naruto. Pag hindi yu-gi-oh, pokemon ang trip. Mahirap nga naman makihalubilo sa mga taong parang alien na sasakupin ang mundo pagdating ng araw tapos gagawing testing area ng pinakamalalakas nilang nuclear bomb. Pero ewan ko kung bakit nagkakaintindihan kami ng mga taong ito. Si Gane na hiraman ng dakilang stapler na hindi kailanman mawawala sa history ng pagiging ARV. Si Meanne at si Leonideth, ang magkaibigang putik na minsan hindi ko malaman kung matino pa ba o hindi? Kung babae pa ba o maton lang talaga. At Si Lea, na isa sa pinakamalaki ang parte (dahil siya ang RP partner at EL FILI partner ko siya. )  sa ikaapat na taon ko sa isang bilangguan kung saan nakatagpo ako ng mga alien. Mga alieng himalang naiintindihan ko. Mga alien man pero kaibigan.

            Sa pag-uuli ko malapit sa room ng research, nakita ko si Alexis at si Russel. Silang dalwa na parang magsyota pero hindi. Hindi talaga pwede. Si alexis na walang oras na hindi ako naasar sa simpleng galaw niya pero .nakasanayan ko na lang din. Si russel, na naging malaking bahagi ng pagkabuo at pagtatagumpay ng mga VIPERAS at hindi nang-iwan. Kung mangyaring nang-iwan man ay bumabalik din. Ganun talaga. Dinadala ng agos ang isang bagay sa dapat nitong kalagyan. Kung saan magiging mapayapa ang alon at maayos ang ikot ng mundo.

            Sa likod ng kaingayan na bumabasag sa malaki kong eardrums, ay ang katahimikang lalong bumabasag naman sa eardrums ng kaluluwa ko kung meron man. Ang katahimikang nakita ko sa ngiti ng isang anghel at sa pangalan niyang ANGEL Ang anghel na anghel sa kilos pero sa totoo ay isang anghel na nagiingay, makababa lang ng lupa. Sa ilalim ng langit ng anghel ay ang pananahan ng isang misteryosong nilalang na lagi kong gustong paimbestigahan kay Detective Conan, si JOAN.

            Sa likod ng bawat ganda ng sayaw ay ang pinipilit itago na kalungkutan sa bawat galaw. Sa likod ng matatamis na ngiti ng isang Hilary ay isang malalim na pag-ibig na palagi niyang inaasam. Hindi man nakikita ng birheng mata ay nararamdaman naman ng sanay na puso.

            Sa hindi kalayuang banda. Sa may pergola ay ang masayang awitan ng isang grupong naging mundo ko sa isa pang malaking mundo. Tatlo naging Apat. Ang apat naging Anim. Anim na gagong pinagsamasama ng kaniya-kaniyang kagaguhan pero Gago man ay may puso. Anim na baliw na piangdugtong ang kani-kanilang pusong nasugatan. Hindi lang isang beses kundi madaming ulit. Ang mga pusong sugatang ginamot ng kanya-kanyang kabaliwan. Isang grupong hindi maiiwasang ngumiti sa buong araw. Si Carlo, si Mark Roe, si Andrew at si Cydrick. Ang CMAC na ngayo’y dinagdagan ni Eman at Cian. Isang pahiwatig na laganap na ang maginoong bastos sa mundo. Ang mga berdeng utak na hindi malaman kung saan ang lulugaran sa nakaraan pero mananakop ng madami pang isip sa kasulukuya at sa kinabukasan. Silang anim na pinagbuklod ng oras at ng tadhana. CMAC-CE. Ang Generation Z.

            Ilang buwan na lang, magugunaw na ang mundo. Ilang signos na lang ang hinihintay. Js, Seniors Day, 4^th Quarterly exams, NAT. Ilang senyales na lang matitibag na ang mundo. Magwawakas. Maglalaho. Madidissolve.

                                                         

Kabadong Dibdib

Ilang oras na lang ang natitira. Patuloy na lilisanin ang mundong hindi inakalang matatanto. Ang mundong hindi ko inakalang magiging mas masayang mundo. Yung mundong palagi kong hinahanap pero ni hindi ko matagpuan sa lumang mundo ko. Sa mundong kapiling siya. Kapiling SILA.

 Sampung pisong aral ang pinabaon sa akin ng mundong ito. “Hindi mo naman kasi kailangan makipagsiksikan at pumila para sa kanya. Malay mo may isang nasa tabitabi lang tapos hinihintay kang pumunta sa kanya.” Sabi nung banyo sa isa pang banyo. “Wala namang mawawala sayo kung sa simula pa lang inayos mo ito.” Sabi naman nung nawawalang stylus. “Akala mo lang na nawala siya pero andun lang siya sa tabi, nagpapahanap sayo. Kaw kasi eh. Kinalimutan mo.” Sabi naman nung Missing Charger. “Lahat may takdang oras. Lalo na sa pagligo.” Sabi nung isa. “Kahit sumobra ka sa oras. Basta alam mong maganda naman yung ginawa mo.” Sabi nung timer. “Sa isang relasyon laging may isang MAS Sweet kesa dun sa Isa.” Sabi naman nung Ponkan. “Hindi porke masama na ang lasa nung isa. Masama na kaming lahat. Sambit ng binigay na mansanas. “Madaming kahulugan  ang mga bagay sa mundo. Hindi lang isa. Maaaring dalwa o tatlo. Depende yun sa tao.” Sabi ng burger machine. “Baka nga totoo ang tadhana. Siguro sapat na yung ebidensya na nandito ka kasama ko.” Sabi nung isa. “Lahat may katapusan. Kahit ayaw natin, magwawakas at magwawakas yan. Kelangan natin tanggapin. Kailangan magmove-on.” Narinig ko sa may pinto.

Ngiti. Tawa. May luha din naman. Sana’y walang hanggan. Pero alam kong lahat may hangganan. Kaya rerevised ko na lang. “Sana may extension.” Sana nga. Masaya pa eh.  Patuloy na umiikot ang kamay ng orasan at dadating na ang panahon ng paghuhukom.  Paghuhukom na siyang magpapasya ng lahat. Katapusan na nga ba o simula na ng pagakyat sa rurok ng tagumpay. Pagkatapos paglaruan ang mga salita’t parirala. Pagkatapos kalantariin ang lahat ng imahinasyon at ideya. Pagkatapos nito maaaring magbago ang lahat. Pagkatapos nito maaaring magkaroon na tayo ng kanya-kanyang mundo. Maaaring tumahak na ulit tayo ng iba’t ibang daan na maglalayo sa ating lahat. Pero magbago man ang lahat mananatiling may alaala ng mga araw na nagdaan. Mga araw na nagbigay ng madaming aral. 
Pinasaya ang puso ng panandalian pero pinaasa na sana walang magbabago. Patuloy na umaasa kahit alam na imposible. Pero kung magbago man ang takbo ng kaniya-kaniya nating mundo, sapat na yung nabigyan tayo ng isa pang pagkakataon. Baka hindi binigay ang isa pang pagkakataon para bawiin ang pagkatalo natin noon. Pero baka binigay ito para marealize natin na napalapit na pala tayo sa isa't isa ng hindi natin napapansin. Na ang mga puso natin ay bumuo ng isa pang malaking puso na naguugnay sa bawat kaluluwa natin. Binigyan tayo para maunawaan natin ng lubos na kahit ilang buwan na lang at aalis na kami ay gagawa at gagawa ang tadhana ng paraan para iparating na mahaba pa ang dalawang buwan, madami pang mangyayari. Huwag sayangin ang bawat oras, minuto, segundo. “Time Check! It’s 12:00 Noon.” Impake time.Magaawarding na. Kabado na. Parang makakaalpas ang puso ko sa dibdib ko. Pero hinga.Hinga Hinga. Hinga. Hay....... SMILE:) TARA NA.


:) 

alaala.

Akala ko hindi kita kayang iwanan. Akala ko hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa akin. Dati sabi ko hinding-hindi kita bibitawan kahit anong mangyari. Sabi ko hindi kita ipagpapalit. Akala ko kaya ko. Akala ko lang pala. Ngayon, isa ka na lang alaala. Isa kang magandang alaala.

                Sinilip kita sa dating tagpuan kung saan kita madalas Makita. Wala ka na doon. Bigla ka lang sumagi sa aking isipan kaya siguro dinala ako ng mga paa ko doon. Naalala mo ba noong una kitang nakilala? Tanda ko pa noon, pinakilala ka sa akin nina nanay at tatay noong bata pa ako. Sabi nila ikaw daw ang magpapasaya sa akin. Tama naman sila. Ikaw nga. Ikaw na lagi kong kasama simula pagkabata. Ikaw na una kong kaibigan. Ikaw na laging nandyan para palitan ang bawat luha ng abot langit na ngiti. Maghapon tayong naglalaro. Maghapon mo akong nililibang at pinapasaya.

                Madalas tayong pagalitan nina nanay noon kasi wala daw tayong inatupag kun’di ang maglaro. Madalas kang itago sa akin nila kasi hindi ako natutulog pag nandiyan ka. Masama daw palang lagi kitang kasama. Pero hindi natin pinansin yun.

                Dati, pag naaasar ako, ikaw yung pinagtutuunan ko ng galit ko. Ikaw ang sinusuntok ko. Ikaw ang binabalibag ko pero hindi ka pa din umiimik. Lagi mo akong iniintindi. Pero sa kabilang parte ng istorya, ikaw pa din ang hinahanap ko sa umaga pagkagising ko. Hindi ako nakahingi ng tawad sa’yo nun. Pasensya na ha!? Hindi ko alam ang ginagawa ko noon eh. Bati na tayo ha?!

                Siya nga pala! Salamat ha!? Salamat sa pagtuturo mo sa akin. Ng ano? Tinuruan mo akong magmahal , pahalagahan  at ingatan ang mga bagay na importante sa’yo. Baka hindi mo alam sobra sobra kitang pinahahalagahan. Gaano ka kahalaga? Hindi ko na masukat eh.

                Hindi mo ako iniwan. Hindi ka nabigong pasayahin ako. Hindi ka bumitaw. Pero lumilipas ang panahon at hindi na tayo masyadong nagkakasama. Hindi na tayo nakakapagkulitan tulad ng dati. Hindi na tayo nakakapaglibang ng sobra. Hindi na kita masyadong nakikita. Masyado na akong naging busy eh. Pasensya ka na kung naiwan kita. Pasensya ka na kung hindi ko napansin na nawala ka napala sa akin. Pero alam ko naman na nadyan ka lang, malapit sa akin. Dahil dadating ang panahon at hahanapin kita at ipakikilala sa mga magiging anak ko. Para turuan mo din sila ng mga bagay na itinuro mo sa akin. Para mapasaya mo din sila tulad ng pagpapasaya mo sakin. Hinding hindi ka maaalis sa isip at puso ko mahal kong LARUAN. Ikaw ang nagbigay kulay sa mundo ko bilang bata. Ikaw na ngayo’y isang alaala. Ikaw na isang napakagandang alaala.  

Para sayo. tamaan ka sana Gago.:)

KKSP ( Kaklaseng Kulang Sa Pansin )

Hindi talaga mawawalan ng epal na kaklase. Yung mga kaklaseng malakas mang agaw ng atensyon ng guro. Yung tipong kada salita ng guro eh may side comment siya. Alam mo yun? Yung parang gustong mag stand out na wala naman papatunayan. Pinapakita lang gaano siya ka hipokritong bata. Hindi mo alam kung gustong sumipsip o mag-iwan ng marka sa guro para magkaroon ng isang estudyanteng bagsak. 
Hindi mo alam kung ano trip gawin sa klase, gustong magpapansin. Siguro walang pumapansin sa bahay nila. Nakakawala lang ng focus, kapag kada salita eh may komento at talagang malakas pa ang boses. Hindi ka nakakatawa. Bigyan kitang piso. Hanap ka ng papansin sayo. Sarap tampalin sa mukha eh.
Pa bibo, bobo naman.
Pahanga, tanga naman.

Thanks to:
www.matabangutak.tumblr.com 

Bakit kailangan ko sundin ang batas?

Law is order, and good law is good order.

-ARISTOTLE

    BATAS. Sa buhay natin tayo yung calculator at ang buhay ang math problem at ang batas ang mga equation. Kung susundin natin ang tamang equation makukuha natin ang tamang sagot. Pero sa bilog na lumulutang sa kalawakan at tinatawag nating mundo, hindi maiiwasan ang mandaraya. Sila yung mga taong nakakapagtakang hindi sumunod sa equation pero nakakakuha parin ng tamang sagot. Mga pinagbibigyan? Bakit pagbibigyan? Kasi may kapangyarihan...

    Importante ba talaga ang batas? Maraming nagtatanung niyan.. Para sa akin, Oo. Napakaimportante ng batas. Pero mas importante na may parusa ang lalabag sa batas. Walang kwenta ang batas kung walang parusa. Ang batas ang nagpapanatili ng katinuan sa bawat mamamayan. Ito ang nagpapatunay na maraming tao pa din ang may takot. May takot na maparusahan. Ito din ang nagpapanatili ng kaayusan sa mundo. Kung wala nito maaaring sa loob ng isang araw maraming patayan, maraming kaguluhan, maraming masasaktan. Kung walang batas na bawal umihi kung saan-saan, maaaring isang masalimuot at mabaho ang mundong ito. Kung walang batas na bawal ang overspeeding, siguro maraming maaksidente. Paano kung walang batas na bawal magtapon ng basura kung saan-saan? Siguro isang malaking basurahan ang planetang ito. Batas ang isa sa mga bagay na nagpapaikot sa mundong kinatatayuan natin. Limang letra ngunit napakadami ng nagagawa.

      Tatlong uri ng batas? Ano nga ba iyon? Madami na atang nakakalimot. Una, ang Batas na ginawa ng tinatawag nating Diyos, ang Divine Law. Sa sarili ko, hindi ko alam ang mas pinalawak na kahulugan ng Divine Law. Ang alam ko lang ay ito ang pinakamataas na batas at batayan ng lahat ng batas sa mundo. Ayon sa makabagong encyclopedia o kilala bilang internet, ito daw ay binubuo ng 2 pinakamataas na utos. "Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo." at

"Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili." Ikalawa, ang partisipasyon ng tao sa Batas ng Diyos, ang Natural Law o ang Batas ng Kalikasan. Dito pumapasok ang Sampung utos ng Diyos dahil ito daw ay galing sa simulain ng Natural Law dahil ang mga utos ay ayon sa kalikasan ng tao. Isa ito sa dahilan kung bakit madaming makasalanang tao. Bakit? Kasi kahit gaano tayo kabuti mahirap sundin ang lahat ng utos ng Diyos lalo na ang ikawalo. "Wag kang magbibintang at magsisinungaling". Yun nga ata yun. Dahil sa tingin ko walang taong hindi nagsisinungaling. Ang huli ay ang Positive Law. Ito ang batas na ipinagtibay ng lipunan o ng isang bansa. Sa aking pagkakaintindi, ito yung mga batas na nilikha ng mga tao. Mga batas na ang kaparusahan ay makulong o magmulta ng limang daang piso. Mga batas upang maiwasan ang gulo sa mundo sa lupa.

        Bakit nga ba dapat kong sundin ang batas? Kung ang batas ay makakapagpabagal lang sa mga gusto kong makuha? Kung ang batas ay hadlang lamang sa mga kagustuhan ko? Siguro, dahil mas maraming makakahadlang sa akin kung wala ang mga batas na ito. Baka dahil sa batas na ito nabubuhay pa din ako ngayon kasama ang mga mahal ko sa buhay. Maaaring ang batas na ito ang magtuturo sa akin ng pinakamalayo at pinakamatagal lakbaying daan patungo sa pangarap at pagunlad pero ligtas at magiging masaya ang biyahe. Kayo? Susunod ba o susuway?? :)

Hard question!

 "what will you choose, taong mahal mo o kaibigan mo?"

      Marami na kong natanong tungkol dito... Iba-ibang sagot.. Iba-ibang opinyon... NAKAKALITO.

"iwan mo parehas kasi lalo ka lang mahihirapan pag pinili mo ang isa atleast pag iniwan mo sila parehas tapos ang usap wala nang nagyare. "

-Rombert

  Pag iniwan mo parehas, parang sinabi mo na mas mabuting mag-isa ako. Parang sinabi mo na ayos lang na itakwil ko ang buong mundo ko. Parang pinili mong maging mongoloid na may sariling mundo. Pero sa puso mo umaasa ka na pag iniwan mo sila may isang susunod sayo at hindi ka matitiis mag-isa. Lahat naman kaya mag-isa e, yun nga lang ang tanung hanggang kelan? Tsaka, pati mongoloid kelangan ng mag-aalaga noh?

   Sabi nga sa HEAVEN KNOWS ni RICK PRICE "if you really love her, you've gotta set her free... and if she returns in kind i'll know she's mine." May babalik, kung wala man... may bagong darating..

Sabi nga ni popoy sa ONE MORE CHANCE... "na baka kaya tayo iniiwan ng mga taong mahal natin, kasi may bagong darating... yung mas okay..yung mas mamahalin tayo..."

"Yung taong mahal ko... kasi kahit iwan mo man yang mga kaibigan mo, kung tunay silang kaibigan di yan mawawala.

-Gelaa

Yung taong mahal mo na bumubuo ng araw mo.Yung taong ginawa mong mundo. Yung taong pag kasama mo, kinakalimutan mong may ibang tao sa paligid. Yung lahat ng problema nawawala pag nandiyan siya. Yung mahal mong minamahal ka. Yun ang pipiliin mo dahil nakumbinsi ka nung kowt sa taas??:))

"Kapag pinili mo yung taong mahal mo... Nandiyan nga siya para mahalin ka pero hindi niya maiiwasang saktan ka at paiyakin. At pinakamasaklap, nandiyan siya para iwan ka balang araw"

-Cristel

Masaya ka nga sa piling ng taong mahal mo pero hanggang kelan?? Hanggang hindi ka pa nasasaktan? Hanggang hindi ka pa niya iniiwan? Hanggang hindi ka pa niya pinapaiyak?? Marami magsasabi na "talagang ganun, pag nagmahal ka kasi dapat handa kang masaktan, dapat handa kang umiyak."

Oo. tama yung statement. Yan yung statement na nagpagulo na din sa utak mo ngayon di ba??

"Kaibigan, kasi hindi ka niyan iiwan. Ang mahal mo pede mo pa paltan yun.. Pwede ka pa magmahal ng iba ng katulad ng pagmamahal mo sa kanya.. Hindi naman siya ang buong mundo diba? ikaw na din may sabi.. Hindi lang umiikot ang buong mundo sa isa, dalwa o ilan tao lang.."

-ANDREW

   Nabago na naman ba ang opinyon mo dahil sa panibagong kowt na nabasa mo?? :) Isipin mo.. Kahit na madapa ka... Kahit na umiyak ka... Kahit na iwan ka nilang lahat.. Tatakbo ang oras at iikot ang mundo.Nasayo ang desisyon. Kapag sumama ka sa mga kabigan mo...ano bang mangyayari.? Pag sumama ka sa mahal mo anu rin bang mangyayari? wag na wag mong papaikutin ang mundo mo sa isang tao o ilang tao kasi unang-una, ikaw ang masasaktan pag nawala sila. At pangalawa dahil hindi naman talaga kaya umikot ng mundo sa tao.

"Yung O? Lel. Mhrap kaso I go with Friends. :D Minsan kasi yung taong mahal ntin hindi nman tayo mhal ee at madali tayong saktan. Eh yung mga kaibigan ntn . mahal tayo nun , hndi ppyag na tayo ai masktan . Wushuuu. XD"

-Paui

Nakukumbinsi ka na ba na piliin ang mga kaibigan mo?? Depende din pala yun sa mahal mo.. Pwedeng mahal mo, mahal ka din.. pero sa kabilang side meron pa ding bka mahal mo, di ka naman mahal. Pero sure din ba tayo kung mahal ba talaga tayo ng kaibigan natin?? Maaaring oo... Maaaring hindi...Maaaring mahal nila tayo pag may kelangan sila pero pag tayo ang may kailangan nawawala sila.. Hindi tayo sigurado kung hindi sila papayag na masaktan tayo pedeng isa sila sa mga taong nakangiti pero may patalim na kapit sa likod.

"Ahmmm.. Siguro yung taong mahal ko. Hindi naman sa dinisregard ko na agad yung mga friends ko kaya lang syiempre lahat nman tayo kelangan ng taong mamahalin at taong magmamahal sa atin di ba? If you found the one don't ever think to let him/her go or else you'll miss the reason of being alive"

-Hilary

Reason of being alive.... Is that the so called LOVE?? Maaaring once in a lifetime nga tong tinatawag nilang Love.. Tama nga bang hindi na to palampasin kahit na masakit?? Kahit na masakit, at least napapasaya ka pa din nman.. Tama bang kahit pinapaiyak ka nitong love na to ayos lang kasi napapaltan din naman ng kilig at ngiti?? Paalala: May dalwang love..  ang TRUE  at ang FALSE LOVE or the thing called INFATUATION.

ALL I CAN SAY:

•  ISIPIN MO NA LANG LAHAT NG PWEDENG GAWIN NG KAIBIGAN SAYO MAAARI DIN GAWIN SAYO NG MAHAL MO, AT LAHAT NG KAYANG GAWIN SAYO NG MAHAL MO KAYANG-KAYA DIN NG TROPA MO.
• PILIIN MO KUNG SAAN KA SASAYA HINDI KUNG SAAN KA SISIKAT.
• CHOOSE THE ONE THAT WILL MAKE YOU CRY BECAUSE OF LAUGHTER.
• CHOOSE WISELY DUDE! ;)

OTHER OPINIONS:

Angie-Piliin mo kung sino yung laging andyan para sayo.. HIRAAAAP. :)

Jemma- friends nlang!!!pra hndi ka masaktan!!

Kaeremon- you can consider your friends as taong mahal mo.

Czam- Pero you can also consider your loved one as your friend, partner, etc.. Puhhrung All in One.

Eman- Ay naku. kaya ko ipagpalit lahat para sa love.. Di naman lahat. pala:))

Luz- but you should also be worthy of choosing. kasi kung nahihirapan kang mamili between people with great worth, kailangan ikw great dn ang worth. kaya ingat. bka kasi piliin ng taong mahal mo yung mga kaibigan mo. :D