alaala.

Akala ko hindi kita kayang iwanan. Akala ko hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa akin. Dati sabi ko hinding-hindi kita bibitawan kahit anong mangyari. Sabi ko hindi kita ipagpapalit. Akala ko kaya ko. Akala ko lang pala. Ngayon, isa ka na lang alaala. Isa kang magandang alaala.

                Sinilip kita sa dating tagpuan kung saan kita madalas Makita. Wala ka na doon. Bigla ka lang sumagi sa aking isipan kaya siguro dinala ako ng mga paa ko doon. Naalala mo ba noong una kitang nakilala? Tanda ko pa noon, pinakilala ka sa akin nina nanay at tatay noong bata pa ako. Sabi nila ikaw daw ang magpapasaya sa akin. Tama naman sila. Ikaw nga. Ikaw na lagi kong kasama simula pagkabata. Ikaw na una kong kaibigan. Ikaw na laging nandyan para palitan ang bawat luha ng abot langit na ngiti. Maghapon tayong naglalaro. Maghapon mo akong nililibang at pinapasaya.

                Madalas tayong pagalitan nina nanay noon kasi wala daw tayong inatupag kun’di ang maglaro. Madalas kang itago sa akin nila kasi hindi ako natutulog pag nandiyan ka. Masama daw palang lagi kitang kasama. Pero hindi natin pinansin yun.

                Dati, pag naaasar ako, ikaw yung pinagtutuunan ko ng galit ko. Ikaw ang sinusuntok ko. Ikaw ang binabalibag ko pero hindi ka pa din umiimik. Lagi mo akong iniintindi. Pero sa kabilang parte ng istorya, ikaw pa din ang hinahanap ko sa umaga pagkagising ko. Hindi ako nakahingi ng tawad sa’yo nun. Pasensya na ha!? Hindi ko alam ang ginagawa ko noon eh. Bati na tayo ha?!

                Siya nga pala! Salamat ha!? Salamat sa pagtuturo mo sa akin. Ng ano? Tinuruan mo akong magmahal , pahalagahan  at ingatan ang mga bagay na importante sa’yo. Baka hindi mo alam sobra sobra kitang pinahahalagahan. Gaano ka kahalaga? Hindi ko na masukat eh.

                Hindi mo ako iniwan. Hindi ka nabigong pasayahin ako. Hindi ka bumitaw. Pero lumilipas ang panahon at hindi na tayo masyadong nagkakasama. Hindi na tayo nakakapagkulitan tulad ng dati. Hindi na tayo nakakapaglibang ng sobra. Hindi na kita masyadong nakikita. Masyado na akong naging busy eh. Pasensya ka na kung naiwan kita. Pasensya ka na kung hindi ko napansin na nawala ka napala sa akin. Pero alam ko naman na nadyan ka lang, malapit sa akin. Dahil dadating ang panahon at hahanapin kita at ipakikilala sa mga magiging anak ko. Para turuan mo din sila ng mga bagay na itinuro mo sa akin. Para mapasaya mo din sila tulad ng pagpapasaya mo sakin. Hinding hindi ka maaalis sa isip at puso ko mahal kong LARUAN. Ikaw ang nagbigay kulay sa mundo ko bilang bata. Ikaw na ngayo’y isang alaala. Ikaw na isang napakagandang alaala.